In Lapscheure werd in mei 1997 het FAM kampioenschap op gang geschoten.

Onder Thor leest U een verslag. Het is 23 jaar geleden........... de foto van de FB van Jan is niet zo oud.

De openingswedstrijd voor het FAM-kampioenschap is ondanks het archi-slechte weer uitgegroeid tot een succesvolle wedstrijd. Waren de weersomstandigheden niet al te best, om niet te zeggen rotslecht, op het circuit kon perfect gereden worden. Nu kan de ene piloot al beter uit de voeten op een glibberige baan dan de andere, maar dat was voor iedereen gelijk. Eerlijk gezegd, moest er een droge omloop gelegen hebben, dan waren de snelheden “bangelijk” hoog geweest. Neen, voor ons was het goed zo. Te meer daar in de tweede reeks het slijk zodanig was opgedroogd dat er op sommige stukken maximale grip te vinden was. De omloop was selectief zoals hij er nu bijlag, en dat heeft de spankracht alleen maar verhoogd.

Voor BLM was het anders niet zo’n feest. In sommige klassen staken we er kop en schouder boven uit, in anderen kenden onze blauwe garde gewoon brute pech, en in sommige categorieën was de tegenstand gewoon beter. Ook dat laatste moeten we eerlijkheidshalve erkennen.
Kwa publiek kwam er al bij al nog veel volk naar Lapscheure. Indien het echt meiweer geweest was had men wellicht over de koppen kunnen lopen. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.

Organisatorisch had de club alles goed voor mekaar. In extremis was de dijk naar het rennerspark en het circuit nog opgehoogd met steenslag. Dat getuigde van een vooruitziende blik, want die weg bleef nu berijdbaar. Dat was niet het geval met sommige delen van de omloop waarop het publiek stond, en menigeen is met besmeurde kleren huiswaarts moeten keren. Maar daarover leest u elders meer.

DE OMLOOP

Aanvankelijk waren wij van oordeel dat de omloop links van de expresweg Antwerpen-Zelzate lag. Tenminste, dat was toch de omloop waarop wij voor drie jaar de midweekcross gingen bekijken. Het verwonderde ons dan ook dat wij wegwijzers volgden die ons rechts van de weg in het hartje van Lapscheure brachten. Niet meteen ‘s lands grootste stad, dus we moesten niet zoeken om de grote feesttenten op te merken. Daar zou het te doen zijn. Het circuit zelf kunnen we misschien het best vergelijken met de baan die vroeger in Oud-Turnhout werd geprepareerd. Een relatief korte start, een eerste stompe bocht naar links, gevolgd door een 180°-er naar rechts. De piste was overal breed genoeg, en verder volgden de rechte stukken mekaar op. De spring­schansen hadden wellicht tot bloedstollende jumps uitgenodigd maar nu was het zaak om gewoon veilig boven op de hindernissen te geraken. De kuil, pal voor de tent was nog gedeeltelijk opgevuld met echt zand, en was de meest technische hindernis van de dag.
We hoeven u niet te vertellen dat de regen van woensdagnacht en donderdagvoormiddag de omloop had herschapen in een grote reuzeglijbaan. De ondergrond bleef beenhard, met een uiterst gladde speklaag er boven op. De wedstrijd door laten gaan gaf geen problemen, de baan bleef berijdbaar. Het was vooral een kwestie van recht blijven.

GUNTHER MAEGH VOOR EERSTE BLM-SUCCES.

Bij de Beloften begon het allemaal nog veelbelovend voor de BLM-ers. Met vijf man binnen de top tien zat het wel goed in de eerste reeks. De blauwe garde werd wel wat uitgedund in de tweede reeks met Jonathan Faucon als grootste slachtoffer, samen met Joseph Delhaise. Maar Gunther Maegh, Jeremy Mezzavilla en Bjorn Maes haalden allen de top vijf. Dat betekende dat BLM met Maegh en Mezzavilla goed was voor de eerste twee plaatsen, wat een riante leidersplaats voor Maegh voor gevolg heeft. Bjorn Maes eindigde mooi vierde en de troostprijs van Faucon was een achtste plaats.

KLAPPEN VOOR BLM BIJ DE NIEUWELINGEN 125 CC.

In de 125 cc zat het echt niet mee voor onze mannen. Trouwens heel de categorie werd gekenmerkt door een bijzonder onregelmatig koersverloop. Jérome Nizet haalde de eindzege binnen met vijf punten voor zijn stalgenoot Daniel Thomanne. In de eerste reeks was Walter De Raeymaeker onze beste man met een vierde plaats. Daarnaast haalden enkel Jury Vlaminckx, en Werner Renders nog wat schamele punten. In de tweede reeks liep het gelukkig al wat beter met Bjorn Bonné en Renders op drie en vier. Zegekaper Jarno Verhoorevoort tikte als negende aan, na een puntenloze eerste reeks. Ik denk dat BLM van geluk mag spreken dat het de Walen zijn die massaal punten halen. Alhoewel, in Wéris zullen die ook weer wel van de partij zijn. De jeugd van FMPL mag er gerust wezen!

GOOSEN EN VAN OPSTAL BEPERKEN DE SCHADE.

In de B-klasse van de kwartliters was het weer hetzelfde liedje. Een flinterdunne eerste reeks, met een voorzichtige herneming in de finale. Eric Van Opstal werd vierde en dan was het wachten op Patrick Goosen die pas negende binnenliep vlak voor Luc Riemis. Goosen nam wel op geschikte wijze revanche door de slotreeks op zijn naam te schrijven. Gezien Van Opstal weer als vierde aantikte zou die nog net het podium halen achter eindwinnaar Mario Van Laere en Mario Eylenbosch. Goosen werd uiteindelijk zesde maar in de tussenstand klasseerde hij zich als derde op drie punten van de leider. Dat belooft dus.

GEEN PROBLEMEN BIJ DE HALVE LITERS.

Misschien zijn de 500 cc-rijders wel onze meest ondergewaardeerde klasse. En toch bewijzen zij ieder FAM-jaar opnieuw dat zij bij de beteren van hun categorie behoren. Dat was in Lapscheure niet anders. Benny Scheerens domineerde met een één-twee het hele gedoe, zo leek het. Maar ook Jos Bosmans zette precies hetzeflde resultaat neer en behaalde wel de eindzege dank zij een riante voorsprong. Dirk Geudens rehabiliteerde zich ook in de slotreeks. Een zege en een tweede plaats dus voor BLM en Geudens net in de punten top-tien.

JUNIORES 125 CC REDDEN DE ZAAK NA DE PAUZE.

Het heterogene gezelschap dat de eerste reeks bij de Juniores 125 cc domineerde bevatte wel geen enkele BLM-er. Het Waaltje Ervé Lacasse, familie van....?????, wees Dieter Wybo en Frederic Weigert terug. Steve Krijnen was als zesde onze beste man. De rest hinkte ver achterop, maar na de rust keerde het tij. Davy Van Den Broeck gaf iedereen rijles, en eigenlijk is het onverklaarbaar dat hij pas dertiende werd in de eerste reeks. Ook Sven Van Eyndt deed meer dan zijn best en hij tikte als vierde aan voor Hakkan De Meersman. Die zou eerste BLM-er worden in de eindstand.

GUY VAN GESTEL HYPOTHEKEERT KANSEN.

De beste zijn en je best doen is niet altijd voldoende om resultaat te halen. Guy Van Gestel startte als een raket in de eerste reeks en nam onmiddellijk de leiding. Het was duidelijk dat niemand opgewassen was tegen de Malle Driver, behoudens hijzelf. Een onbesuisde rijstijl leverde een val en meteen een blanco puntensaldo op. Ook zijn teamgenoten konden niet veel inbrengen en dat had een zesde plaats voor Jurgen “Pukkie” Lambrechts voor gevolg, voor Gert Daneels. En die zou in de tweede reeks zijn selectie verechtvaardigen door opnieuw als vierde af te klokken. Guy Van Gestel slokte in deze tweede reeks al zijn rivalen met huid en haar op, maar Richard Kerckho­ve ging met de bloemen aan de haal voor Frederic De Jonghe. Al onze overige BLM-ers scoorden daarnaast nog wel punten.

PECHVOLLE INTERS 125 cc.

De BLM-ers werden gewoonweg in de vernieling gereden bij de Inters 125 cc. Waren zij dan zoveel slechter dan de tegenstand? Welneen, het was gewoon een combinatie van slechte starts, valpartijen en mechanische pech. Alles zat dus volledig tegen. Eerst en vooral willen we hiermee geen afbreuk doen aan de kerels die wel behoorlijk scoorden. Datgene wat Alwin Van Asten, Kris Engelaere, Pascal Bal en vooral Bart Tack lieten zien was zuivere klasse. Maar voor Emmanuel Hubert en Christophe Dohogne liep het goed in de eerste meters. Hubert kwam echter ten val en kon niet meer aanpikken bij Goetstouwers en Steurs die mondjesmaat oprukten om zes en zeven te worden. Kwam daar nog bij dat Stefan Franssen als allerlaatste van kiet ging en bijgevolg moest inzien dat een helse achtervolging op deze piste een hopeloze zaak was. In de slotreeks was Steurs zonder meer de beste en iedereen legde zich al neer bij een reekszege van de titelhouder. Tot diens motor begon te sputteren. Noël bleef rijden maar hij finishte in de laatste gelederen. Rudy Goetstouwers redde weer de eer met een vijfde plaats. Franssen, die nu wel beter vertrok werd negende.

GROOTSE RONNY VAN HOVE.

Ook in de eigen wedstrijden is Ronny Van Hove de man van het ogenblik. Hij was dan ook onbereikbaar voor gelijk welke senior 250/500 cc. Tenminste toch in de eerste reeks. In de finale werd het ei zo na nog spannend toen Sierens en Van Nieuwenhuyse hem counterden. Gelukkig had Ronny nogal wat tijd over. Wolly Roerade acteerde ook voortreffelijk in de eerste reeks. Hij werd tweede terwijl Tom Van Den Eynde net voor Jean-Marie Vanhaeren finishte. Die was ook in de slotreeks in zijn sas en werd zesde voor Ake De Meersman en Ronny Bolckmans.

BLANCQUAERT VOOR BOUCHEE.

De Inters 250/500 cc herbergden heel wat talent. Maar Erwin Gabriël liet dat niet aan zijn hart komen. Hij ging in de start aan de haal terwijl Genot de rest afblokte. Jan Blancquaert zou nog in tweede stelling komen. Hier kon hij Bouchée afhouden die met pijnlijke voorarmen had af te rekenen. Bouchée werd overigens wel derde voor Ben Van Luchene, Genot en Jacobs die de handen vol had met Laurent Brevers. Jo Martens ontbrak hiertussen. Hij vond nooit het goede ritme in de blubber. Maar op een opgedroogde piste deed hij dat wel. Jammer genoeg meende Rik Claus dat het zijn tijd was. Jo moest halfweg koers Claus laten gaan, en hij slaagde er niet in, ondanks hetrhaalde aanvallen om de leider van zijn troon te stoten. Ondertussen had Blancquaert in de gaten dat Gabriël niet mee was en verdapperde. Lacasse was de gebeten hond . Wat later moest ook Chris Jacobs er aan geloven. Het was wel jammer dat Bouchée niet echt op de hoogte was dat hij nog voor de eindzege in aanmerking kwam. Nu reed Blancquaert met de vingers in de neus naar een eindzege voor­­­­­­­­­ Theo Bouchée en Gabriel. Terwijl Theo achteraf verklaarde dat hij nog reserve’s had. Jo Martens werd dankzij zijn tweede plaats nog vierde in de eindstand. Bij de inters kan het dus nog alle kanten uit.

ZIJSPANNEN: HET BEKENDE VERHAAL!

Hoewel zij vanop de tweede rij vertrokken konden Nuyts-Goethals toch de tweede bocht door metde kopgroep. Die zag dus erg blauw. Na een aantal hindernissen had Nuyts het laken naar zich toe getrokken en beleefden de kijkers pret aan de capriolen van Gommeren-Loos en Van Calster-Clé. Enkel het duo Pruvoost-Bossuyt wist zich nog voor Corthouts-Mathijs te wringen. Dat duo zou tweede worden in de finale. Die ging opnieuw naar Nuyts. Van Calster presteerde andermaal op niveau terwijl Gommeren nu klappen kreeg van Hessel-Neyrinck. Maar voor de rest was het al blauw wat de klok sloeg.