22/07/2014 08:43 - geplaatst door Marcel Dirks
De negende Everts & Friends Charity race gaat sportief nergens om. Doel is dat er zo veel mogelijk euro’s worden ingezameld voor de goede doelen, die met zorg waren gekozen. Vele mensen van die doelgroepen waren gisteren ook de gast , ja zelfs tot op het podium toe. En dat onder het goedkeurende oog van Stefan, die bij wijlen zelfs wat troebele ogen kreeg. Maar er werd toch gecrosst . Een verslag onder Thor.
Kay Karssemakers won de Junior Stars (65 cc G & KW) met een dubbele reekszege. Hij haalde het voor de Duitser Ben Hess en de Spanjaard David Bracaras. Toevallig allemaal knapen die straks voor het Junior WK in Lierneux ingeschreven staan. Mede smaakmakers waren ook de Brit Eddy Jay Wade en de Hongaar Adam Zsolt Kovacs die met hun kleine wielen flink hun partij mee bliezen eenmaal ze Eloy Van Rijkevorsel van de tweede plaats hadden verdringen. Jay Wade veroverde zelfs de leiding maar Karssemakers zette de reeks naar zijn hand. Zowel Kovacs als Jay Wade misten hun tweede start en speelden niet meer mee vooraan. Zo won Karssemakers opnieuw. Eerst werkte hij zich los van Lars Derboven. Die werd gepasseerd door Hess en Bracaras, die uiteindelijk de tweede plaats zou bezettten. In de eindstand werd Derboven vierde voor Kovacs. Ook bij de Future Stars een internationaal podium met Nederland (Roan Van De Moosdijk), Noorwegen (Kevin Horgmo) en Zweden (Rasmus Häkansson). Enkel Raf Meuwissen kon zich even mengen in de strijd tussen deze drie. Hij werd vierde voor Glen Bielen. Van De Moosdijk gaf nooit het initiatief uit handen. Een ronde lang kon Horgmo de tweede reeks leiden. Maar dan stoomde Van De Moosdijk op naar de reeks- en eindzege. Raivo Dankers slaagde er in om Häkansson van zich af te houden en werd derde. Ook Mewissen zat goed in de race, maar hij zakte terug na een val even over halfweg. Hij zou vijfde worden in de eindstand achter Dankers. Ze rijden ook allen in Lierneux. Even een stukje niet-motorcross. De Vlaamse televisie was afgezakt naar Genk om Niels Albert te volgen. Niels reed mee in de Superpole, een tijdrit over één ronde, met vliegende start, en later ook bij de Fun bikes. Nadat Sven Nys, de kersverse Belgische kampioen MTB de norm zette, veegde Albert die van de tabellen. Tot de laatste man in actie kwam. Jan Denuwelaere bleek nog 8 seconden sneller. De ex-crosser won ooit een wedstrijd bij de MCLB juniores, verklaarde hij later op het podium. Later zou Jan Denuwelaere de ploegkoers tussen cyclocrossers (2 x 1 ronde) en motorrijders (2 x 2 ronden) winnen met Rui Gonçalves. Tweede werd de tandem Sven Vanthourenhout/Alex Tonkov en derde Rob Peeters, gekoppeld aan Stefan Everts. Mooie wedstrijden zagen we ook bij de Golden Stars. Daar zijn de laatste jaren straffe mannen op af gekomen. Brik Schelfaut, Jan Blancquaert en Erwin Gabriel, allen op “vintage” motoren legden de eerste lijnen uit. In de tweede ronde zette Danny Hens orde op zaken. Hij won de eerste manche voor Schelfaut en Edmond Natterman, nadat Blancquaert met pech terugviel en Gabriël een plaats uit handen gaf. In de slotreeks nam Hens meteen het commando voor Jan Nielson. Schelfaut en Gabriël kregen de Zweed nog te pakken, Jan Geboers kwam iets te kort. Het podium: Hens, voor Schelfaut en Gabriël, een correcte uitslag. Tien GP-stars namen deel aan de Superpole met motoren. Romain Febvre (JM-Wilvo-Nestaan Husqvrna) haalde het met 1.1 seconde verschil op Rui Goncalves (Bike-It Yamaha) en 1.6 seconde op zijn ploegmaatje Alexander Tonkov. Hier stak Ricky Carmichael (Suzuki Maris) de neus aan het venster met de vierde plaats voor Thomas Covington (Kawasaki) In de Americano-reeks (afvallingswedstrijd) veroverde Kevin Strijbos (Rockstar Energy Suzuki) zes holeshots op zeven. Tweede werd Goncalves, die op het podium verklaarde dat alles momenteel heel dik in orde is. Febvre werd derde voor Max Nägl (HRC Honda) en Marcus Schiffer (Suzuki Waldmann). In de Pitstop race zou de beslissing voor de eindzege vallen. En dit werd een beetje een raar verhaal. Het principe was dat de rijders zouden binnen komen om hun wiel te wisselen de ronde nadat de pitstop werd aangekondigd. Van zodra dit bord werd getoond de meeste rijders de pitlane in om hun wiel te vervangen. Maar er waren er ook een pak bij die niet binnen reden, en uiteindelijk de volgende ronden ook niet. Verwarring alom en niemand zag door de bomen het bos nog. Nadien reden de meeste toch de pitlane in om het achterwiel te wisselen. Zo ook Ricky Carmichaël, die aanvankelijk niet binnen kwam en bijgevolg riant aan de leiding reed, en zelfs een ronde voorsprong nam. Toen RC als laatste een pitstop maakte werd de reeks afgevlagd. Carmichael werd uitgeroepen tot winnaar omdat hij één ronde meer had gereden. Maar - los van de interpretatie van het reglement – won Kevin Strijbos voor Schiffer, Goncalves, Pauls Jonass (Marchetti RAcing KTM) en good old Brian Jorgensen. Nancy Van De Ven en Kimberley Braam werden 11de en 12de (mogelijk dichter want zie Carmichael en Ingvi Birgisson die volgens mij ook geen pitstop maakte). Maar de dames kregen wel hulp van hun monteur bij het wisselen. Bij de fotos: Romain Febvre won de Superpole. Kees en Léon hadden de dag van hun leven, hier bij Ricky Carmichael.
Kay Karssemakers won de Junior Stars (65 cc G & KW) met een dubbele reekszege. Hij haalde het voor de Duitser Ben Hess en de Spanjaard David Bracaras. Toevallig allemaal knapen die straks voor het Junior WK in Lierneux ingeschreven staan. Mede smaakmakers waren ook de Brit Eddy Jay Wade en de Hongaar Adam Zsolt Kovacs die met hun kleine wielen flink hun partij mee bliezen eenmaal ze Eloy Van Rijkevorsel van de tweede plaats hadden verdringen. Jay Wade veroverde zelfs de leiding maar Karssemakers zette de reeks naar zijn hand. Zowel Kovacs als Jay Wade misten hun tweede start en speelden niet meer mee vooraan. Zo won Karssemakers opnieuw. Eerst werkte hij zich los van Lars Derboven. Die werd gepasseerd door Hess en Bracaras, die uiteindelijk de tweede plaats zou bezettten. In de eindstand werd Derboven vierde voor Kovacs. Ook bij de Future Stars een internationaal podium met Nederland (Roan Van De Moosdijk), Noorwegen (Kevin Horgmo) en Zweden (Rasmus Häkansson). Enkel Raf Meuwissen kon zich even mengen in de strijd tussen deze drie. Hij werd vierde voor Glen Bielen. Van De Moosdijk gaf nooit het initiatief uit handen. Een ronde lang kon Horgmo de tweede reeks leiden. Maar dan stoomde Van De Moosdijk op naar de reeks- en eindzege. Raivo Dankers slaagde er in om Häkansson van zich af te houden en werd derde. Ook Mewissen zat goed in de race, maar hij zakte terug na een val even over halfweg. Hij zou vijfde worden in de eindstand achter Dankers. Ze rijden ook allen in Lierneux. Even een stukje niet-motorcross. De Vlaamse televisie was afgezakt naar Genk om Niels Albert te volgen. Niels reed mee in de Superpole, een tijdrit over één ronde, met vliegende start, en later ook bij de Fun bikes. Nadat Sven Nys, de kersverse Belgische kampioen MTB de norm zette, veegde Albert die van de tabellen. Tot de laatste man in actie kwam. Jan Denuwelaere bleek nog 8 seconden sneller. De ex-crosser won ooit een wedstrijd bij de MCLB juniores, verklaarde hij later op het podium. Later zou Jan Denuwelaere de ploegkoers tussen cyclocrossers (2 x 1 ronde) en motorrijders (2 x 2 ronden) winnen met Rui Gonçalves. Tweede werd de tandem Sven Vanthourenhout/Alex Tonkov en derde Rob Peeters, gekoppeld aan Stefan Everts. Mooie wedstrijden zagen we ook bij de Golden Stars. Daar zijn de laatste jaren straffe mannen op af gekomen. Brik Schelfaut, Jan Blancquaert en Erwin Gabriel, allen op “vintage” motoren legden de eerste lijnen uit. In de tweede ronde zette Danny Hens orde op zaken. Hij won de eerste manche voor Schelfaut en Edmond Natterman, nadat Blancquaert met pech terugviel en Gabriël een plaats uit handen gaf. In de slotreeks nam Hens meteen het commando voor Jan Nielson. Schelfaut en Gabriël kregen de Zweed nog te pakken, Jan Geboers kwam iets te kort. Het podium: Hens, voor Schelfaut en Gabriël, een correcte uitslag. Tien GP-stars namen deel aan de Superpole met motoren. Romain Febvre (JM-Wilvo-Nestaan Husqvrna) haalde het met 1.1 seconde verschil op Rui Goncalves (Bike-It Yamaha) en 1.6 seconde op zijn ploegmaatje Alexander Tonkov. Hier stak Ricky Carmichael (Suzuki Maris) de neus aan het venster met de vierde plaats voor Thomas Covington (Kawasaki) In de Americano-reeks (afvallingswedstrijd) veroverde Kevin Strijbos (Rockstar Energy Suzuki) zes holeshots op zeven. Tweede werd Goncalves, die op het podium verklaarde dat alles momenteel heel dik in orde is. Febvre werd derde voor Max Nägl (HRC Honda) en Marcus Schiffer (Suzuki Waldmann). In de Pitstop race zou de beslissing voor de eindzege vallen. En dit werd een beetje een raar verhaal. Het principe was dat de rijders zouden binnen komen om hun wiel te wisselen de ronde nadat de pitstop werd aangekondigd. Van zodra dit bord werd getoond de meeste rijders de pitlane in om hun wiel te vervangen. Maar er waren er ook een pak bij die niet binnen reden, en uiteindelijk de volgende ronden ook niet. Verwarring alom en niemand zag door de bomen het bos nog. Nadien reden de meeste toch de pitlane in om het achterwiel te wisselen. Zo ook Ricky Carmichaël, die aanvankelijk niet binnen kwam en bijgevolg riant aan de leiding reed, en zelfs een ronde voorsprong nam. Toen RC als laatste een pitstop maakte werd de reeks afgevlagd. Carmichael werd uitgeroepen tot winnaar omdat hij één ronde meer had gereden. Maar - los van de interpretatie van het reglement – won Kevin Strijbos voor Schiffer, Goncalves, Pauls Jonass (Marchetti RAcing KTM) en good old Brian Jorgensen. Nancy Van De Ven en Kimberley Braam werden 11de en 12de (mogelijk dichter want zie Carmichael en Ingvi Birgisson die volgens mij ook geen pitstop maakte). Maar de dames kregen wel hulp van hun monteur bij het wisselen. Bij de fotos: Romain Febvre won de Superpole. Kees en Léon hadden de dag van hun leven, hier bij Ricky Carmichael.
