De reeksen werden vooraf samengevoegd omdat er onvoldoende zijspannen waren ingeschreven. Omdat ze samen moesten rijden haakten een paar 'karren' af, zodat er 22 teams de start namen voor de wedstrijd over vier uren. De spannen die wel mee reden trokken behoorlijk hun streng op een koele, zonovergoten omloop die er gewoon bij te blinken lag. Het duo De Cuyper-Van Hoof  won gedecideerd de eerste drie races. De slotreeks zou dus een formaliteit worden......

De foto die we hierbij geven is niet die van de winnaar maar wel van een ijsbeer die op de enige plas - what's in a name - ging duiken, nota bene bij vrieskou! 

Nee dus!

Thor!

Neen dus, want in reeks één finishten vier teams in dezelfde ronde. De totaaluitslag zou bepaald worden op het aantal afgelegde ronden.  Het W-Tec Factory team Steenbergen-Van Lith was daarin vierde geworden. Maar wel in dezelfde ronde als de winnaars. In reeks twee zagen we hen op het einde van de reeks voluit gaan. Ze zaten vlak voor de leiders De Cuypers-Van Hoof, die op het punt stonden om hen te dubbelen. En ze bleven nipt uit de greep van de winnaars. Waarbij ze andermaal in dezelfde ronde bleven. In het derde uur deed zich identiek hetzelfde voor. We gingen dus naar de slotreeks waarbij  beide teams evenveel ronden telden. W-Tech startte op kop, maar daar achter maakten De Cuyper-Van Hoof zich geen zorgen. De verschillen waren klein en met de tijd telden ze bijna 5 volle minuten voorsprong. en fluks reden ze  van de ene plaatswinst naar de andere. Tot de quad van hen de geest gaf. Dat betekende een spurtje trekken om van transponder te wisselen.Dat lukte wel maar de W-Tec mannen reden ondertussen wel een ronde voorsprong bij mekaar. Dat was natuurlijk kritisch en het schoot ook iet echt op voor De Cuyper-Van Hoof. Ze konden rekenen op een pitstop van de leiders maar de W-Tec mannen kwamen heel snel uit de bevoorrading/wissel. Tot voermaat van ramp moest ze zelf ook nog een keer binnen komen. Wij dachten dat de boeken nu dicht gingen. Ze gingen met één ronde en een halve minuut het laatste kwartier in. Bovendien reed W-Tec op dat ogenblik ok nog snellere rondetijden. Tot er blijkbaar een superturbo werd ingeschakeld. Na één minder goede ronde van W-Tec, die hen 8 seconden kostte, gingen de achtervolgers messcherp sturen. Drie ronden voor tijd zaten ze aan het wiel van de leiders. Bij het ingaan van de laatste ronde, zo dachten wij, zaten ze er helemaal op. En de aanval op het rechte eind was de goede. Zij aan zij stoven De Cuyper-Van Hoof en W-Tec de baan over. We vreesden voor de gedubbelde rijders maar dat bleek niet nodig. De Cuyper-Vanhoof kwamen als eerste door, weliswaar op een zesde plaats - maar ontdubbeld -nipt voor W-Tec, de leiders. We dachten dat bij de volgende doortocht W-Tecs zouden afgevlagd worden. Consternatie toen dan pas het bord voor de laatste ronde werd getoond. Het was weer nagelbijten. De situatie bleef ongewijzigd. De Cuyper-Van Hoof  als eerste van de twee teams en dan op één meter, een halve meter, 10 centimeter achter Steenbergen-Van Lith. Bij de volgende passsage maakte de koersleiding een klein foutje en vlagden De Cuyper-Van Hoof af, vlak voor de aanstormende W-Tecs. De omroeper werd helemaal gek want De Cuyper-Van Hoof moesten nog wel de ronde uitrijden en tegenstelling tot de W-Tecs die aan de leiding reden. Maar de Belgen hadden  ondertussen ook al de uitrit genomen. Omdat de fout niet bij hen lag, corrigeerde de jury de uitslag en kregen ze een ronde bij. Het dient gezegd, de W-Tecs toonden zich zeer sportief enlegden zich bij dat verdict neer. Al kostte hen dat de eindaege.Het duo Schelfout-De Cremer werd derde.

Na afloop toonde MCC De Kempen zich zeer tevreden. "Volgend jaar mogen de quads hun ding hier weer komen doen," besloot voorzitter Andy Vlemmix.